Μαίρη Σταματοπούλου

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

1983 Αθήνα, Εστία Ελληνορουμανικής Φιλίας

1986 Αθήνα, Ισπανική Πρεσβεία, Μορφωτικό Ίδρυμα

1990 Θεσσαλονίκη, Αίθουσα Τέχνης Κ7

1992 Ύδρα, Galerie Λουλάκι

1997 Ερμούπολις / Σύρος, Πινακοθήκη Κυκλάδων 

2001 Αθήνα, Πολιτιστικό Κέντρο “Μελίνα Μερκούρη”

2008 Αθήνα, Σύλλογος Υπαλλήλων Τράπεζας Ελλάδος

2011 Ιωάννινα, Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ (επιλογή)

1981 Αθήνα, Γαλλικό ινστιτούτο

1985 Αθήνα, Ισπανική Πρεσβεία, Μορφωτικό Ίδρυμα

1986 Ρόδος, Galerie Πρίσμα

1987 New York, Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού

1988 New York, Gregg Gallery

               Long lsland, Roslyn Library

               New York, Century Revolution Gallery 

1989 Αθήνα, Πινακοθήκη Πιερίδη 

1990 Αθήνα, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων

          Αθήνα, Ελληνογερμανική Αγωγή  

1992 Αθήνα, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ζωγράφου

1996 London, Wingmore Fine Arts LTD 

1997 Αθήνα, Αίθουσα Τέχνης Αέναον 

1999 Αθήνα, Σπίτι της Κύπρου

1999 Ερμούπολις / Σύρος, Πνευματικό κέντρο

2002  Αθήνα, Μοναστηράκι 

2003  Διεθνές Συμπόσιο POAART for peace - Maribor Σλοβενίας

2003  Ljubliana , Αίθουσες Κοινοβουλίου Σλοβενίας

2003  Διεθνές Συμπόσιο POAART  -Pohorje Σλοβενίας

2004  Agora Gallery - Maribor Σλοβενίας

2004  Alpen-Adria Galerie, Klagenfurt - Αυστρία

2005  Art gallery 2, Trieste - Ιταλία

2006  Sala Comunale ‘G. Negrish’ , Muggia -  Ιταλία

2019  Τεχνοχώρος,  Ιωάννινα

2020  Τεχνοχώρος, Ιωάννινα

Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα & τις ΗΠΑ.

Ό χαμένος Ίσως ¨Παράδεισος¨ η παιδική ηλικία, η μόνη αυθεντική περίοδος της ζωής, όπου ο άνθρωπος ευδαιμονεί  και ονειρεύεται μέσα στην άγνοια του.

Η ζωγράφος Μαίρη Σταματοπούλου, από αυτή την παιδική ζωή του Χαμένου Παραδείσου, αναπλάθει μορφές, περιστάσεις χαράς ή λύπης, ιστορεί άνετα και με στερεό στοχασμό τις συνθέσεις της, διαποτίζοντας τα όλα συγχρόνως με λυρικό συναισθηματισμό που είναι γεμάτος ψυχική ευγένεια -  προσόν έμφυτο της δημιουργού.

Ο αόρατος και απροσδιόριστος χρόνος, όπου συντελούνται οι πρώτες ψυχολογικές καταβολές με τις αντιδράσεις της απειρίας και της αθωότητας, είναι εκείνος, όταν το παιδί γοητεύεται πρωτανοίγοντας κατάπληκτα και ερευνητικά τα μάτια του στο καινούργιο παράξενο όραμα της ζωής.

Η καλλιτέχνης προσφέρει μέσα από τα έργα της, το νοσταλγημένο άρωμα της αγνότητας ενός καιρού που αλλοίμονο δεν διαρκεί.

Η εκ των ένδων ψυχογραφική ανάλυση που η ζωγράφος καταγίνεται με ειλικρίνεια, με απλό και απέρριτο ύφος εισδύει  ίσαμε τις μυστικότερες αναδιπλώσεις και αποχρώσεις της ψυχικής αγωνίας του ανθρώπου για την λύτρωση.

Εγραψε η γλύπτρια Παπακωνσταντίνου Μαίρη για την έκθεση της Μ.Σ. “Δέσμιες ψυχές”

——————————————————————————————————————————————————————————————————

Κάθε φορά που βλέπω ζωγραφική της Μαίρης Σταματοπούλου βρίσκω και κάτι καινούργιο στη σύνθεση, στο χρώμα, στην φιλοσοφία της. Στοιχεία με τα οποία διαρθρώνει και εξελίσσει τα έργα της – όχι επιφανειακά, αβασάνιστα, μόνο για εντυπωσιασμό, αλλά στοιχεία, που σαν αποτέλεσμα έρχονται από την διερευνητική πορεία της σκέψης της. Προσπάθειες, προτάσεις, οι οποίες παίρνουν την θέση τους μέσα στην σύγχρονη καλλιτεχνική άποψη. Τα έργα τα οποία μας παρουσιάζει σήμερα, πηγάζουν και συνδέονται μέσα από την αναλυτική παρατήρηση μιας πολύ σημαντικής ιστορικής περιόδου της τέχνης, αυτή των Ελληνιστικών χρόνων. Αυτό το δούναι και λαβείν υπάρχει στην τέχνη και λειτουργεί σαν κρίκος με τα νεότερα πράγματα – και είναι απόλυτα θεμιτό για τον ερευνητή καλλιτέχνη. Δικαιώνεται δε όταν αυτή η πορεία, ¨ενίοτε φορτισμένη συναισθηματικά¨ γίνεται μέσον διαδικασίας νέων πλαστικών αξιών. Τα έργα της Μαίρης Σταματοπούλου έχουν όλα τα χαρίσματα αυτής την εν δυνάμει προσπάθειας. Το μεν θέμα, η οπτική εικόνα, είναι μέρος της ιστορίας  που πραγματεύεται, πρόφαση, για τα περαιτέρω πλαστικά ¨συνθετικά¨ σχήματα του έργου. Η δε πλαστική πλευρά, πλήρης, πυκνή εξελίσσεται καθαρά, αποφασιστικά – με βοηθό το τεχνικό μέρος, που αναδεικνύονται οι αξίες, οι δυνατότητες και οι ποιότητες των υλικών μέσων που χρησιμοποιεί. Η ζωγράφος Μαίρη Σταματοπούλου δημιουργεί μέσα στην ιδιαίτερη προσωπική της ατμόσφαιρα, άλλοτε με συμβολική και άλλοτε με νεορομαντική διάθεση. Η φιλοσοφία της κινείται σε μνήμες, σε όνειρα και πραγματικότητες. Μέσα από τα έργα της μας δίνει κάτι δικό της – κάτι από τον ψυχικό κόσμο της και είναι αυτό, το ίδιο και διαφορετικό, που μπορεί να δει, να χαρεί και να κάνει δικό του κάθε φιλότεχνος. 

Εγραψε ο καθηγητής της ΑΣΚΤ  Παναγιώτης Σταμάτης Μεταξάς με την ευκαιρία της έκθεσης της Μ.Σ. “Τοιχο-γραφίες”

——————————————————————————————————————————————————————————————————

Τα ρεύματα και οι εποχές διασταυρώνονται στα έργα της Μαίρης Σταματοπούλου. 

Αυτή η συνθετική και διαχρονική ματιά του «γίγνεσθαι» είναι που προκαλεί μια ιδιαίτερη συγκίνηση καθώς συνδέει το σήμερα με το απώτερο χθες λειτουργώντας στον κάθετο άξονα του χρόνου. Η Μαίρη Σταματοπούλου ανατρέχοντας στο χθες, και στο προχθές της ιστορίας δεν αρνείται το σήμερα. Αντιθέτως προχωρεί στη σύνθεση και δημιουργεί το δικό της προσωπικό σύμπαν γεμάτο μνήμες, γνώσεις αλλά και προοπτικές για το αύριο. Σημάδι μιας πρώτης ωριμότητας στην εικαστική της διαδρομή που χαρακτηρίζεται ολόκληρη από την ανησυχία και την αναζήτηση. 

Με ιδιαίτερη χαρά φιλοξενούμε τη δουλειά της στους χώρους του Δήμου Αθηναίων που είναι πάντοτε ανοιχτοί στην πραγματική δημιουργία.

Εγραψε για την έκθεση της Μ.Σ. “Τοιχογραφίες” η αντιδήμαρχος Αθηναίων Ελλη Ευαγγελίδου.